اولین مرکز درمان تخصصی سوگ در ایران | اینجا مرگ هم چاره دارد!
تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۱۸۴۲۳
همشهری آنلاین - پریسا نوری: این خانه که بر سر درش، تابلوی بنیاد نیکوکاری «شروین روبن‌زاده» و «اولین مرکز تخصصی درمان سوگ ایران» نصب شده، مأمن کسانی است که در سوگ از دست دادن عزیزی، قلبشان آکنده از غم و اندوه است و تلخ‌ترین روزهای زندگی‌شان را سپری میکنند. «شهره کوهن» مدیر و موسس بنیاد نیکوکاری شروین روبن‌زاده از چرایی تاسیس این مرکز و فعالیت‌های آن برایمان می‌گوید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
آن روی سکه زندگیهمه چیز از ۲۵ اسفند ماه سال ۱۳۸۲ شروع شد. روزی که شروین، پسر ۱۹ ساله شهره کوهکن در سانحه تصادف خودرو، درگذشت و به تعبیر مادر آسمانی شد. کوهن می‌گوید: «شروین دانشجوی ترم اول مهندسی عمران بود. خوب پیانو می‌زد و در تالار رودکی اجرا داشت. با سن کم، دغدغه‌اش بازکردن گره از کار مردم و احساس مسئولیت اجتماعی‌اش خیلی زیاد بود. وقتی بم زلزله آمد با اصرار برای کمک رفت. گفتم «مادر چه کاری از دستت برمی‌آید؟» گفت: «حتی اگر بتوانم یک نفر را نجات دهم باید بروم.» از بم که برگشت، گفت: «دلم می‌خواهد یک خیریه داشته باشم.» از این حرفش استقبال کردم و گفتم «دانشگاهت که تمام شد، یک مرکز خیریه دایر کن، ما هم کمکت می‌کنیم و ...» نه اینکه چون مادرش هستم تعریفش را می‌کنم ولی بسیار پسر خوب، مهربان و مسئولیت‌پذیری بود. من هم مثل همه مادرها، هزار آرزو برایش داشتم که آن اتفاق تلخ افتاد و زندگی روی دیگرش را به ما نشان داد.»
مرگ پایان آدم‌ها نیستموسس بنیاد نیکوکاری که در عمر ۶۷ ساله‌اش زندگی پر فراز و نشیبی گذرانده، از روزگار تلخ پس از فوت پسرش، این طور یاد می‌کند: «با آسمانی شدن شروین، انگار زمان متوقف و زندگی برای همه خانواده تمام شد. دیگر دلیلی برای زنده بودن نداشتم، بیشتر روزها می‌نشستم و در خلوت خودم فرو می‌رفتم و تک‌تک ثانیه‌ها را می‌شمردم تا بلکه زندگی تمام شود؛ اما ساعت‌ها کش می‌آمد و زمان نمی‌گذشت. به این فکر می‌کردم که بدون شروین، این زندگی چه‌طور ادامه پیدا می‌کند؟ بارها بیمارستان بستری شدم و حتی یک‌بار ایست قلبی و تنفسی داشتم و تا یک قدمی مرگ رفتم. مدام از خودم سوال می‌کردم که چرا من؟ چه گناهی کرده‌ام که باید با این مصیبت تاوان می‌دادم؟ و با این سوال‌های بی‌جواب، روزها را به سختی می‌گذراندم، تا اینکه یک‌بار یکی از آشناها که او هم مدتی قبل از آسمانی شدن شروین، پسرش را از دست داده بود کتاب «در آغوش نور، بتی جی ایدی» را برایم آورد و از تجربیاتش برایم گفت و سختی‌هایی که تحمل کرده بود. با خواندن کتاب و گوش دادن به حرف‌هایش، جرقه‌ای در ذهنم زده شد که مرگ پایان آدم‌ها نیست.»
دو سال پس از فوت شروین، بنیاد نیکوکاری «شروین روبن‌زاده» به عنوان «اولین مرکز درمان تخصصی سوگ» در ایران راه‌اندازی شد و نامش بر سر در ساختمان خیابان ملک نقش بست. کوهن دراین‌باره می‌گوید: «شروین دوست داشت یک بنیاد نیکوکاری تاسیس کند، برای همین تصمیم گرفتیم آرزویش را برآورده کنیم. ساختمانی در خیابان ملک تهیه کرده و مجوز تأسیس بنیاد خیریه را گرفتیم. اوایل یک بنیاد نیکوکاری بود که با همراهی همسر و دو دخترم به صورت خانوادگی اداره می‌شد. در این مرکز خدماتی مثل تهیه سبد ارزاق، تامین هزینه درمان و تحصیل، تهیه جهیزیه و ... به خانواده‌های نیازمند ارایه می‌کردیم و کمی بعد این بنیاد دو منظوره شد، یعنی در کنار فعالیت‌های خیرخواهانه، به درمان سوگواران پرداختیم.»
نفسی تازه می‌کند و ادامه می‌دهد: «بعد از رفتن شروین، خیلی طول کشید که با کمک و حمایت دوستان به این باور رسیدیم که مرگ پایان آدم‌ها نیست و به اصطلاح «مرگ آگاه» شدیم. احساس می‌کردم حالا که به این آگاهی رسیدیم و رنجمان کم شده، وظیفه داریم نگذاریم این مشکل برای دیگران هم پیش بیاید و دوره سوگ را آنقدر طولانی و سخت بگذرانند، از این رو تصمیم گرفتیم نخستین مرکز درمان سوگ را ایجاد کنیم. مجوزش را گرفتیم. کم‌کم نام این مرکز بر سر زبان‌ها افتاد و افراد بسیاری با تخصص‌های مختلف که اغلب همدرد بودند برای کمک آمدند و اولین تیم تخصصی درمان سوگ با حضور مشاوران و روانشناسان و ... در اینجا شکل گرفت.»
از همه جای دنیا مراجعه‌کننده داریمکوهن معتقد است مرگ یک رخداد طبیعی است که نمی‌توان مانعش شد، اما برگزاری دوره‌های درمان سوگ و مرگ آگاهی برای بازگرداندن افراد سوگوار به زندگی وظیفه ماست. او درباره این کلاس‌ها بیشتر توضیح می‌دهد: «شرکت در کلاس‌های مختلف از جمله دوره‌های درمان سوگ، پس از سوگ، هنر درمانی، خودشناسی و ... برای هر فرد با توجه به شرایط روحی او تعیین می‌شود و دوره‌های گروه درمانی رایگان است و افراد کم‌برخوردار برای شرکت در کلاس‌ها هزینه‌ای نمی‌پردازند.»
او درباره گستردگی مراجعه‌کنندگان می‌گوید: «به لطف دوستانی که با شرکت در کارگاه‌های ما به زندگی عادی برگشته‌اند و حالشان خوب شده است، آوازه مرکز خیلی زود به شهرها و کشورهای مختلف هم رسیده و از کشورهایی مثل کانادا و آلمان تماس تلفنی داریم و مشاوره می‌گیرند.»
بنیاد نیکوکاری شروین روبن‌زاده در یک ساختمان دو طبقه قرار دارد. طبقه پایین دفتر مدیر مرکز و بخش پذیرش است و کارگاه‌ها در طبقه دوم قرار دارند. دیوارهای پلکانی که به طبقه دوم می‌رسد، با عکس‌هایی خندان پر شده‌اند؛ چهره آدم‌هایی که حالا از میان ما رفته‌اند اما لبخندشان در قاب‌ها و یادشان در قلب‌ها باقی مانده است. وارد کارگاه گذر از سوگ می‌شویم. جایی که دورتادورش صندلی چیده‌اند و شرکت‌کنندگان از تجربیات سوگ عزیزشان می‌گویند.
«افسانه» زن میانسالی که یک سال پیش همسرش را از دست داده درباره تاثیر شرکت در این جلسات می‌گوید: «پس از فوت ناگهانی همسرم، فکر می‌کردم دنیا تمام شده. به قدری حالم خراب بود که با داشتن ۲ فرزند قصد داشتم خودکشی کنم. تا اینکه دوستانم این مرکز را به من پیشنهاد دادند.»
او ادامه می‌دهد: «قبل از آشنایی با این مرکز نمی‌دانستم سوگ هم درمان دارد. در یکی دو جلسه اول که در کلاس‌های درمان سوگ شرکت کردم، حالم بهتر شد و کم کم به زندگی برگشتم. حالا یک سال است که هر هفته در کارگاه‌های درمان سوگ و خودشناسی شرکت می‌کنم و به نوعی اینجا خانه دوم من شده است.»
«مهرداد خاکبازان» از جمله استادان مرکز و برگزارکننده کارگاه درباره لزوم درمان سوگ با کمک متخصصان می‌گوید: «شاید خیلی از ما تصور کنیم سوگواری، واکنشی طبیعی است که با از دست دادن یک عزیز بروز پیدا می‌کند و نیازی به این که از دیگری برای سپری‌کردن این دوره کمک گرفت، وجود ندارد. البته که تصورمان درباره سوگ درست است اما درباره کمک‌نگرفتن، اشتباه می‌کنیم.»
او ادامه می‌دهد: «طبق تحقیقات تاثیر سوگ معادل سوختگی ۸۵ درصد است. همانطور که سوختگی ۸۵ درصد نیاز به درمان تخصصی دارد، فرد سوگوار برای التیام دردش نیاز به کمک متخصصان دارد.»
خاکبازان که سال‌هاست در حوزه مرگ آگاهی فعالیت می‌کند، می‌افزاید: «سوگ در زندگی مانند زلزله است و همه افراد در زندگی حداقل ۳ تا ۵ سوگ یا همان زلزله را تجربه میکنند. همه افراد باید به این آگاهی برسند که در کلاس‌های آگاهی بخشی در حیطه سوگ شرکت کنند. انسانی که نسبت به زندگی پس از مرگ موضعش را روشن نکند. زیر آوار زلزله سوگ می‌ماند.»
کد خبر 717737 برچسب‌ها سوختگی مردم نهاد وزارت بهداشت و درمان بیماری - درد همشهری محله منطقه ۷ مشارکت مردمی کیفیت زندگی خیریه مجله مرگمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سوختگی مردم نهاد وزارت بهداشت و درمان بیماری درد همشهری محله منطقه ۷ مشارکت مردمی کیفیت زندگی خیریه مجله مرگ بنیاد نیکوکاری درمان سوگ کلاس ها آدم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۱۸۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا طب سنتی ریشه در غریزه انسان و دیگر انسان‌تباران دارد؟
تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده میکنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده میکنند. به‌تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. بااین‌حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تاکنون دیده نشده بود. جزئیات بیشتر را می‌توانید در گزارش «بروز یک رفتار انسانی، برای اولین‌بار در اورانگوتان‌ها» بخوانید.
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به‌تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.
کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند، متوجه شدند که یکی از نرها به نام «راکوس»، خود را با برگ‌های گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کند که به داشتن خواص دارویی معروف است. راکوس، زخمی روی صورت برداشته بود که به‌احتمال‌زیاد طی دعوا با نری دیگر ایجاد شده است.
جزئیات خوددرمانی اورانگوتان
راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع حاصل را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار می‌داد. سپس آن را با برگ‌ها می‌پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم طی ۵ روز بسته شد و در عرض یک ماه، کاملاً بهبود یافت.
جالب اینجاست که راکوس هنگامی‌که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به‌طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.
کل فرآیند، زمان قابل‌توجهی را به خود اختصاص داد. ازآنجایی‌که راکوس از آکار به‌طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است.
انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب‌شرقی آسیا زندگی میکنند، از آکار برای اثرات ضددرد و تب‌بُری استفاده میکنند. این گیاه در طب سنتی، بیماری‌های متنوعی را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضدالتهابی، ضد قارچی، آنتی‌اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.
این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تاکنون مشاهده شده و محققان پیش‌ازاین هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، اتفاق بسیار نادری است.
پژوهشگران نمی‌دانند که آیا راکوس پیش‌ازاین نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آن‌ها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او این روش را از دیگرر اورانگوتان‌های مقیم زادگاهش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌هایی طولانی را می‌پیمایند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.
آنچه به‌طورقطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم را با ماده فعال زیستی نشان داده است.
رفتار غریزی؟
اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شده است. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت میکنند، بنابراین شاید ما عملکردی غریزی داریم که به ما امکان می‌دهد تا گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.
اما راکوس چگونه می‌دانست که باید به سراغ آکار برود و چنین درمانی را انجام دهد؟ او فرآیند نسبتاً پیچیده‌ای را انجام داد که سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به‌طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902521
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود